Joanna Keller
Aktorka
Urodziła się 23 stycznia 1935 w Warszawie. Zmarła 27 sierpnia 1977 w Łomiankach.
Była córką Antoniego Kellera i Wandy z Rostkowskich, żoną aktora Stanisława Michalika, wnuczką Bronisława Rostkowskiego i Aleksandry Rostkowskiej. Ukończyła w Warszawie Liceum im. Stefanii Sempołowskiej, następnie studiowała na Uniwersytecie Warszawskim slawistykę, którą ukończyła w 1956. W czasie studiów statystowała w Teatrze Polskim oraz współpracowała z kabaretem Pinezka. W 1956-58 była lektorką w Wojskowej Akademii Politycznej. W 1958-62 studiowała w krakowskiej PWST. Debiutowała 2 IX 1962 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku jako Helena ("Sen nocy letniej") i do 1965 występowała w tym teatrze, w takich rolach, jak np. Lady Mortimer ("Henryk IV"), Hanka ("Moralność pani Dulskiej"), Marta Boli ("Fizycy"), Guwernantka ("Nagi król"), Masza ("Czajka"), Lady Carlisle ("Wachlarz lady Windermere"), Liesel ("Niemcy"). Za rolę Teodory ("Dowód osobisty") dostała "Stańczyka" - nagrodę gdańskiego miesięcznika "Litery". W 1965-69 należała do zespołu Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu; grała m.in. Febe ("Jak wam się podoba"), Hildę Fajtcacy ("Sonata Belzebuba"). Następnie wróciła do Warszawy i w 1969-73 występowała w Teatrze Ziemi Mazowieckiej, a od 1 XI 1973 do końca życia w Teatrze Ochoty. Jej role z tego okresu, to m.in. Maria ("Warszawianka"), Michasiowa ("Panna Maliczewska"), Dziewczyna ("Spotkanie w ciemnościach"), Anna ("Odsłonięcie"), Profesor Pużyńska ("Egzamin"), Pani Monteki w plenerowym przedstawieniu "Romea i Julii". Opracowywała montaże poetyckie dla teatru małych form (np. poezja młodopolska pt. "Na dnie zwierciadeł"; współczesna poezja kobieca pt. "Jestem", wspólnie z Z. Kopalką i J. Siekierą program o Leninie pt. "On") oraz monodramy (np. "Matczyne pole" wg Cz. Ajtmatowa). Brała udział w szkoleniowych obozach młodzieżowych grup teatralnych, prowadzonych przez Teatr Ochoty.
"Wysoka, szczupła, miała wyrazistą twarz i wielkie gorejące oczy". Była aktorką obdarzoną wrażliwością liryczną i zdolnościami komediowymi, "wzbogaconymi wyczuciem stylu i umiejętnością dowcipnej stylizacji" (M. Misiorny). Grała około czterdziestu ról, ostatnią była Kaleria ("Letnicy", prem. 2 III 1977) - "postać na przemian smutnej i egzaltowanej, sympatycznej i żałosnej zarazem poetessy" (Misiorny).
Pisała opowiadania, które były drukowane w czasopismach i dziennikach ("Kultura", "Literatura", .Życie Warszawy").
Nagrody:
1964 - Gdańsk - Order Stańczyka - nagroda pisma "Litery" za rolę Teodory w przedstawieniu "Dowód osobisty" Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.
Oprac. Edyta Kosik
Źródło:
e-teatr.pl
Była córką Antoniego Kellera i Wandy z Rostkowskich, żoną aktora Stanisława Michalika, wnuczką Bronisława Rostkowskiego i Aleksandry Rostkowskiej. Ukończyła w Warszawie Liceum im. Stefanii Sempołowskiej, następnie studiowała na Uniwersytecie Warszawskim slawistykę, którą ukończyła w 1956. W czasie studiów statystowała w Teatrze Polskim oraz współpracowała z kabaretem Pinezka. W 1956-58 była lektorką w Wojskowej Akademii Politycznej. W 1958-62 studiowała w krakowskiej PWST. Debiutowała 2 IX 1962 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku jako Helena ("Sen nocy letniej") i do 1965 występowała w tym teatrze, w takich rolach, jak np. Lady Mortimer ("Henryk IV"), Hanka ("Moralność pani Dulskiej"), Marta Boli ("Fizycy"), Guwernantka ("Nagi król"), Masza ("Czajka"), Lady Carlisle ("Wachlarz lady Windermere"), Liesel ("Niemcy"). Za rolę Teodory ("Dowód osobisty") dostała "Stańczyka" - nagrodę gdańskiego miesięcznika "Litery". W 1965-69 należała do zespołu Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu; grała m.in. Febe ("Jak wam się podoba"), Hildę Fajtcacy ("Sonata Belzebuba"). Następnie wróciła do Warszawy i w 1969-73 występowała w Teatrze Ziemi Mazowieckiej, a od 1 XI 1973 do końca życia w Teatrze Ochoty. Jej role z tego okresu, to m.in. Maria ("Warszawianka"), Michasiowa ("Panna Maliczewska"), Dziewczyna ("Spotkanie w ciemnościach"), Anna ("Odsłonięcie"), Profesor Pużyńska ("Egzamin"), Pani Monteki w plenerowym przedstawieniu "Romea i Julii". Opracowywała montaże poetyckie dla teatru małych form (np. poezja młodopolska pt. "Na dnie zwierciadeł"; współczesna poezja kobieca pt. "Jestem", wspólnie z Z. Kopalką i J. Siekierą program o Leninie pt. "On") oraz monodramy (np. "Matczyne pole" wg Cz. Ajtmatowa). Brała udział w szkoleniowych obozach młodzieżowych grup teatralnych, prowadzonych przez Teatr Ochoty.
"Wysoka, szczupła, miała wyrazistą twarz i wielkie gorejące oczy". Była aktorką obdarzoną wrażliwością liryczną i zdolnościami komediowymi, "wzbogaconymi wyczuciem stylu i umiejętnością dowcipnej stylizacji" (M. Misiorny). Grała około czterdziestu ról, ostatnią była Kaleria ("Letnicy", prem. 2 III 1977) - "postać na przemian smutnej i egzaltowanej, sympatycznej i żałosnej zarazem poetessy" (Misiorny).
Pisała opowiadania, które były drukowane w czasopismach i dziennikach ("Kultura", "Literatura", .Życie Warszawy").
Nagrody:
1964 - Gdańsk - Order Stańczyka - nagroda pisma "Litery" za rolę Teodory w przedstawieniu "Dowód osobisty" Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.
Oprac. Edyta Kosik
Źródło:
e-teatr.pl
