Józef Popławski
Aktor teatralny, reżyser, dramaturg, dyrektor teatru.
Urodził się 14 września 1857 w Hrubieszowie. Zmarł 20 maja 1921 w Warszawie.
Uczył się w szkole realnej we Lwowie. Prawdopodobnie już w 1877 występował w zespole Z. Zenowicza, a następnie był uczniem szkoły E. Derynga. Wiosną 1879 grał w zespole R. Czartoryjskiego w Łodzi. 20 VII 1879 debiutował w WTR w roli Pawła ("Na ulicy"), a potem występował w zespole J. Puchniewskiego w warszawskich teatrach ogródkowych Alhambra i w Lublinie. W następnych latach grał przeważnie w warszawskich teatrach ogródkowych i na prowincji w zespołach: J. Puchniewskiego w teatrze Alhambra (1880) i Belle Vue (1882), E. Derynga w Piotrkowie (marzec-maj 1881), J. Puchniewskiego w Piotrkowie (sezon 1881/82), J. Szymborskiego w Piotrkowie i w warszawskim teatrze Eldorado, Nowy Świat i Alhambra (1883), J. Puchniewskiego w teatrze Belle Vue (1884), J. Teksla w Sosnowcu (październik 1884) i warsz. teatrze Belle Vue (1885).
W 1898 wraz ze swą żoną G. Morską zorganizował zespół, który od września 1898 do marca 1899 kolejno odwiedził pod ich dyr.: Rygę (wrzesień), Petersburg (24 XI-15 XII 1898), Moskwę, Charków, Jekatierynosław, Jelizawietgrad, Kiszyniów, Kamienskoje, Odessę (luty-marzec 1899), Kijów i ponownie Odessę (krótko w maju 1899). Od lutego 1900 powrócił na scenę krakowską, latem 1900 grał w warsz. t. ogr. Wodewil, a od jesieni 1900 do końca czerwca 1901 znowu występował w t. krak. (w styczniu 1901 z zespołem krak. w Cieszynie).
Mimo nieciekawych warunków zewnętrznych (niski wzrost), był uważany za aktora bardzo zdolnego, inteligentnego i sumiennego. Świetnie się charakteryzował, miał doskonałą dykcję i szybko stał się bardzo użytecznym aktorem przede wszystkim w rolach charakterystycznych. Krytyka zgodnie twierdziła, że "warunki jego zewnętrzne stanowią poważną przeszkodę w zasługującej na lepszą dolę karierze scenicznej". W latach osiemdziesiątych XIX w. był czołowym amantem w warszawskich teatrach ogródkowych, szczególnie w repertuarze melodramatycznym.
Napisał kilka sztuk oryginalnych, m.in. "Awanturnicę", trudnił się też przekładami utworów dramatycznych. Był lubianym i popularnym aktorem.
Byt synem urzędnika Antoniego Popoławskiego i Marianny z Grabińskich, mężem - Gabrieli Morskiej.
Uczył się w szkole realnej we Lwowie. Prawdopodobnie już w 1877 występował w zespole Z. Zenowicza, a następnie był uczniem szkoły E. Derynga. Wiosną 1879 grał w zespole R. Czartoryjskiego w Łodzi. 20 VII 1879 debiutował w WTR w roli Pawła ("Na ulicy"), a potem występował w zespole J. Puchniewskiego w warszawskich teatrach ogródkowych Alhambra i w Lublinie. W następnych latach grał przeważnie w warszawskich teatrach ogródkowych i na prowincji w zespołach: J. Puchniewskiego w teatrze Alhambra (1880) i Belle Vue (1882), E. Derynga w Piotrkowie (marzec-maj 1881), J. Puchniewskiego w Piotrkowie (sezon 1881/82), J. Szymborskiego w Piotrkowie i w warszawskim teatrze Eldorado, Nowy Świat i Alhambra (1883), J. Puchniewskiego w teatrze Belle Vue (1884), J. Teksla w Sosnowcu (październik 1884) i warsz. teatrze Belle Vue (1885).
W 1898 wraz ze swą żoną G. Morską zorganizował zespół, który od września 1898 do marca 1899 kolejno odwiedził pod ich dyr.: Rygę (wrzesień), Petersburg (24 XI-15 XII 1898), Moskwę, Charków, Jekatierynosław, Jelizawietgrad, Kiszyniów, Kamienskoje, Odessę (luty-marzec 1899), Kijów i ponownie Odessę (krótko w maju 1899). Od lutego 1900 powrócił na scenę krakowską, latem 1900 grał w warsz. t. ogr. Wodewil, a od jesieni 1900 do końca czerwca 1901 znowu występował w t. krak. (w styczniu 1901 z zespołem krak. w Cieszynie).
Mimo nieciekawych warunków zewnętrznych (niski wzrost), był uważany za aktora bardzo zdolnego, inteligentnego i sumiennego. Świetnie się charakteryzował, miał doskonałą dykcję i szybko stał się bardzo użytecznym aktorem przede wszystkim w rolach charakterystycznych. Krytyka zgodnie twierdziła, że "warunki jego zewnętrzne stanowią poważną przeszkodę w zasługującej na lepszą dolę karierze scenicznej". W latach osiemdziesiątych XIX w. był czołowym amantem w warszawskich teatrach ogródkowych, szczególnie w repertuarze melodramatycznym.
Napisał kilka sztuk oryginalnych, m.in. "Awanturnicę", trudnił się też przekładami utworów dramatycznych. Był lubianym i popularnym aktorem.
Byt synem urzędnika Antoniego Popoławskiego i Marianny z Grabińskich, mężem - Gabrieli Morskiej.
