Józef Zembrzuski
Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.
Urodził się 4 lipca 1908 w Warszawie. Zmarł 9 grudnia 1975 w Poznaniu.
Po zdaniu matury w Poznaniu studiował w tamtejszej Wyższej Szkole Handlowej. Równocześnie statystował, m.in. w 1929 w objazdowym zespole Teatru Skarżyńskiego, a w 1930 w poznańskim Teatrze Nowym. Po ukończeniu studiów pracował jako urzędnik bankowy i dorywczo występował w zespołach objazdowych, m.in. Zbigniewa Szczerbowskiego i Stanisława Płonki-Fiszera oraz podobno w warszawskim Teatrze Wielka Rewia. Podczas II Wojny Światowej, a następnie do 1947 był nadal urzędnikiem.
Od 1 stycznia 1967 do końca sezonu 1967/68 pracował znów w Teatrze Polskim, gdzie grał m. in. u takich reżyserów jak: Adam Hanuszkiewicz, Włodzisław Ziembiński, Aleksander Gąssowski, Ryszard Sobolewski, Roman Sykała, Irena Byrska, Tadeusz Byrski, Jerzy Grotowski, Marek Okopiński, Henryk Tomaszewski, Jerzy Zegalski, Bogdan Hussakowski, Jerzy Grzegorzewski, Krystyna Meissner i Izabella Cywińska.
Występował dorywczo w zespole Estrady bydgoskiej i w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie (1969). Od jesieni 1970 znów był zaangażowany w Teatrze Polskim w Poznaniu. W 1971 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Od 1973 do końca życia występował w poznańskim Teatrze Nowym. Na scenach dramatycznych grał wyłącznie epizody takie, jak: Pastuch ("Krakowiacy i Górale"), Elegant ("Kordian"), Michałko ("Ptak"), Perełka ("Zemsta").
20 września 1974 zagrał w spektaklu „Cippola” Tomasza Manna w reż. Stanisława Brejdyganta w Teatrze Telewizji.
Zagrał w filmie „Zimowy zmierzch” w reż. Stanisława Lenartowicza (1957).
Był synem prawnika, Stefana Zembrzuskiego i Anieli z domu Campo del Scipio.
Po zdaniu matury w Poznaniu studiował w tamtejszej Wyższej Szkole Handlowej. Równocześnie statystował, m.in. w 1929 w objazdowym zespole Teatru Skarżyńskiego, a w 1930 w poznańskim Teatrze Nowym. Po ukończeniu studiów pracował jako urzędnik bankowy i dorywczo występował w zespołach objazdowych, m.in. Zbigniewa Szczerbowskiego i Stanisława Płonki-Fiszera oraz podobno w warszawskim Teatrze Wielka Rewia. Podczas II Wojny Światowej, a następnie do 1947 był nadal urzędnikiem.
Od 1 stycznia 1967 do końca sezonu 1967/68 pracował znów w Teatrze Polskim, gdzie grał m. in. u takich reżyserów jak: Adam Hanuszkiewicz, Włodzisław Ziembiński, Aleksander Gąssowski, Ryszard Sobolewski, Roman Sykała, Irena Byrska, Tadeusz Byrski, Jerzy Grotowski, Marek Okopiński, Henryk Tomaszewski, Jerzy Zegalski, Bogdan Hussakowski, Jerzy Grzegorzewski, Krystyna Meissner i Izabella Cywińska.
Występował dorywczo w zespole Estrady bydgoskiej i w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie (1969). Od jesieni 1970 znów był zaangażowany w Teatrze Polskim w Poznaniu. W 1971 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Od 1973 do końca życia występował w poznańskim Teatrze Nowym. Na scenach dramatycznych grał wyłącznie epizody takie, jak: Pastuch ("Krakowiacy i Górale"), Elegant ("Kordian"), Michałko ("Ptak"), Perełka ("Zemsta").
20 września 1974 zagrał w spektaklu „Cippola” Tomasza Manna w reż. Stanisława Brejdyganta w Teatrze Telewizji.
Zagrał w filmie „Zimowy zmierzch” w reż. Stanisława Lenartowicza (1957).
Był synem prawnika, Stefana Zembrzuskiego i Anieli z domu Campo del Scipio.
