Kazimiera Aszperger
aktorka
Kazimiera Aszperger – urodziła się 15 lutego 1818 w Warszawie, zmarła (wiosną) 1852 we Lwowie – aktorka.
Uczyła się w warszawskiej szkole baletowej. W 1834 roku występowała w teatrach warszawskich jako tancerka. Jako aktorka zadebiutowała w Wilnie 1836 roku. Jej ojciec – Wojciech Aszperger – aktor i śpiewak (1790-1847) prowadził zespół teatralny w Mińsku Litewskim, w którym w latach 1837-1839 kilkakrotnie występowała. Sezon 1839/40 spędziła w teatrze wileńskim. W 1840 wróciła z ojcem do Warszawy gdzie 8 lipca 1840 roku w Teatrze Rozmaitości zagrała rolę Julii w „Dobrym przykładzie” i Antosi w sztuce „Antoni i Antosia”. Zaangażowana do Warszawskich Teatrów Rządowych występowała w sezonie 1840/41 jednak prawdopodobnie na skutek braku talentu dramatycznego i chłodnego przyjęcia przez publiczność w sierpniu 1941 dostała wymówienie. Wraz z rodziną wyjechała do Lwowa, gdzie 24 września 1841 roku zagrała Ludwikę w spektaklu „Ludwika de Lignerolles”. W teatrze lwowskim występowała jeszcze kilka razy, ale w 1842 roku wraz z ojcem opuściła Lwów i wróciła do Warszawy.
Zmarła dziesięć lat później, wiosną 1852 roku we Lwowie.
Uczyła się w warszawskiej szkole baletowej. W 1834 roku występowała w teatrach warszawskich jako tancerka. Jako aktorka zadebiutowała w Wilnie 1836 roku. Jej ojciec – Wojciech Aszperger – aktor i śpiewak (1790-1847) prowadził zespół teatralny w Mińsku Litewskim, w którym w latach 1837-1839 kilkakrotnie występowała. Sezon 1839/40 spędziła w teatrze wileńskim. W 1840 wróciła z ojcem do Warszawy gdzie 8 lipca 1840 roku w Teatrze Rozmaitości zagrała rolę Julii w „Dobrym przykładzie” i Antosi w sztuce „Antoni i Antosia”. Zaangażowana do Warszawskich Teatrów Rządowych występowała w sezonie 1840/41 jednak prawdopodobnie na skutek braku talentu dramatycznego i chłodnego przyjęcia przez publiczność w sierpniu 1941 dostała wymówienie. Wraz z rodziną wyjechała do Lwowa, gdzie 24 września 1841 roku zagrała Ludwikę w spektaklu „Ludwika de Lignerolles”. W teatrze lwowskim występowała jeszcze kilka razy, ale w 1842 roku wraz z ojcem opuściła Lwów i wróciła do Warszawy.
Zmarła dziesięć lat później, wiosną 1852 roku we Lwowie.
