Kazimierz Junosza-Stępowski
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 26 listopada 1880 w Wenecji. Zmarł 5 lipca 1943 w Warszawie.
Aktorski debiut pod pseudonimem Junosza w roli Zabója w sztuce Alfreda Szczepańskiego „Piast” w 1898 roku w poznańskim Teatrze Polskim. Grał tutaj później niewielkie rólki do 1899 roku. W 1900 roku wstąpił do Klasy Dykcji i Deklamacji Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, gdzie uczył się pod kierunkiem Wincentego Rapackiego, Mieczysława Frenkla, Romana Żelazowskiego i Władysława Szymanowskiego. Już w następnym roku zaangażował się do krakowskiego teatru Józefa Kotarbińskiego. Występował w teatrach Krakowa, Łodzi, Poznania. W 1913 roku już jako znany aktor ponownie pojawił się w Warszawie. Zaangażował się do Teatru Polskiego prowadzonego przez Arnolda Szyfmana. Na deskach tej sceny odniósł liczne sukcesy teatralne.
Z filmem zetknął się już w 1902 roku, występując w kilku jednoaktówkach realizowanych przez pioniera polskiej kinematografii Kazimierza Prószyńskiego. Przez długie lata występował w kilku filmach rocznie.
Po wybuchu II wojny światowej prowadził przez pewien czas spółdzielczą kawiarnię aktorską "Znachor" przy ulicy Boduena nr 4. Pracowali tam znani aktorzy: Ewa Kunina, Maria Gella, Hanna Różańska, Anna Jaraczówna, Mieczysław Milecki i inni. Później porzucił jednak "Znachora" i pojawił się na scenie jawnego warszawskiego teatru "Komedia". Odmówił jednak np. udziału w antypolskim obrazie propagandowym "Heimkehr".
Na podstawie biografii Kazimierza Junoszy-Stępowskiego powstał film w reżyserii Jerzego Sztwiertni pt. Oszołomienie z 1988 roku.
W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej.
Był stryjem Jaremy Stępowskiego.
5 lipca 1943 roku został postrzelony w swym warszawskim mieszkaniu przez oddział egzekucyjny polskiego podziemia, gdy zasłaniał ciałem swą żonę, Jadwigę Galewską, narkomankę – konfidentkę gestapo. Po kilku godzinach zmarł. Przypuszcza się, iż faktycznym celem wyroku była żona aktora, a aktor zginął niezamierzenie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie .
Aktorski debiut pod pseudonimem Junosza w roli Zabója w sztuce Alfreda Szczepańskiego „Piast” w 1898 roku w poznańskim Teatrze Polskim. Grał tutaj później niewielkie rólki do 1899 roku. W 1900 roku wstąpił do Klasy Dykcji i Deklamacji Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, gdzie uczył się pod kierunkiem Wincentego Rapackiego, Mieczysława Frenkla, Romana Żelazowskiego i Władysława Szymanowskiego. Już w następnym roku zaangażował się do krakowskiego teatru Józefa Kotarbińskiego. Występował w teatrach Krakowa, Łodzi, Poznania. W 1913 roku już jako znany aktor ponownie pojawił się w Warszawie. Zaangażował się do Teatru Polskiego prowadzonego przez Arnolda Szyfmana. Na deskach tej sceny odniósł liczne sukcesy teatralne.
Z filmem zetknął się już w 1902 roku, występując w kilku jednoaktówkach realizowanych przez pioniera polskiej kinematografii Kazimierza Prószyńskiego. Przez długie lata występował w kilku filmach rocznie.
Po wybuchu II wojny światowej prowadził przez pewien czas spółdzielczą kawiarnię aktorską "Znachor" przy ulicy Boduena nr 4. Pracowali tam znani aktorzy: Ewa Kunina, Maria Gella, Hanna Różańska, Anna Jaraczówna, Mieczysław Milecki i inni. Później porzucił jednak "Znachora" i pojawił się na scenie jawnego warszawskiego teatru "Komedia". Odmówił jednak np. udziału w antypolskim obrazie propagandowym "Heimkehr".
Na podstawie biografii Kazimierza Junoszy-Stępowskiego powstał film w reżyserii Jerzego Sztwiertni pt. Oszołomienie z 1988 roku.
W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej.
Był stryjem Jaremy Stępowskiego.
5 lipca 1943 roku został postrzelony w swym warszawskim mieszkaniu przez oddział egzekucyjny polskiego podziemia, gdy zasłaniał ciałem swą żonę, Jadwigę Galewską, narkomankę – konfidentkę gestapo. Po kilku godzinach zmarł. Przypuszcza się, iż faktycznym celem wyroku była żona aktora, a aktor zginął niezamierzenie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie .
