Kazimierz Kamiński
Aktor i reżyser teatralny i filmowy, dyrektor teatru, scenarzysta, pedagog.
Urodził się 1 marca 1865 w Warszawie. Zmarł 9 września 1928 w Warszawie.
Kariera aktorska rozpoczęła się od występów od roku 1884 na scenie ogródkowej „Eldorado” w Warszawie oraz w wielu zespołach teatralnych na polskiej prowincji, później także w Odessie, Petersburgu (1891) i Chicago (1892). W latach 1893-1901 pracował w Krakowie, a w latach 1901-1904 we Lwowie. W roku 1908 zaczął występować w Warszawie (m. in. w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Narodowym).
Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów. Jego kreacje poprzedzała szczegółowa analiza psychologiczna. Jako pierwszy zastosował realizm gry aktorskiej w pełnym rozumieniu tego słowa.
Jako aktor odznaczał się wybitną inteligencją i niezwykłą starannością w opracowaniu ról, z których stwarzał prawdziwe arcydzieła sztuki scenicznej, zwłaszcza w zakresie dramatu psychologicznego.
Pracując w krakowskim Teatrze Miejskim stworzył m.in. rolę Stańczyka w "Weselu" Wyspiańskiego. Dla tego samego autora stał się "przyczyną" stworzenia studium o "Hamlecie", Bajdalski w „Panu Damazym”, król w „Mazepie”, kardynał w „Don Carlosie”, Mefisto w „Fauście”, „Bogaty wujaszek” Kalwersa, Łącki w „Złotem runie”, „Fryderyk Wielki” Nowaczyńskiego i in.
W Warszawie reżyserował m.in. Głupiego Jakuba Tadeusza Rittnera (1920) i Mazepę Juliusza Słowackiego (1924).
Kazimierz Kamiński jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Źródła: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski, Wikipedia, E-teatr
Opracował: Ryszard Klimczak - Dziennik Teatralny
Kariera aktorska rozpoczęła się od występów od roku 1884 na scenie ogródkowej „Eldorado” w Warszawie oraz w wielu zespołach teatralnych na polskiej prowincji, później także w Odessie, Petersburgu (1891) i Chicago (1892). W latach 1893-1901 pracował w Krakowie, a w latach 1901-1904 we Lwowie. W roku 1908 zaczął występować w Warszawie (m. in. w Teatrze Rozmaitości i Teatrze Narodowym).
Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich aktorów. Jego kreacje poprzedzała szczegółowa analiza psychologiczna. Jako pierwszy zastosował realizm gry aktorskiej w pełnym rozumieniu tego słowa.
Jako aktor odznaczał się wybitną inteligencją i niezwykłą starannością w opracowaniu ról, z których stwarzał prawdziwe arcydzieła sztuki scenicznej, zwłaszcza w zakresie dramatu psychologicznego.
Pracując w krakowskim Teatrze Miejskim stworzył m.in. rolę Stańczyka w "Weselu" Wyspiańskiego. Dla tego samego autora stał się "przyczyną" stworzenia studium o "Hamlecie", Bajdalski w „Panu Damazym”, król w „Mazepie”, kardynał w „Don Carlosie”, Mefisto w „Fauście”, „Bogaty wujaszek” Kalwersa, Łącki w „Złotem runie”, „Fryderyk Wielki” Nowaczyńskiego i in.
W Warszawie reżyserował m.in. Głupiego Jakuba Tadeusza Rittnera (1920) i Mazepę Juliusza Słowackiego (1924).
Kazimierz Kamiński jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Źródła: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski, Wikipedia, E-teatr
Opracował: Ryszard Klimczak - Dziennik Teatralny
