Kazimierz Kubicki
Aktor.
Urodził się 22 lipca 1907 w Warszawie. Zmarł 27 stycznia 1969 w Łodzi.
Był synem Jana Kubickiego i Katarzyny z domu Gawin, mężem Heleny Górskiej. Po ukończeniu gimnazjum, w 1925 uczęszczał na kurs instruktorów teatrów amatorskich prowadzony przez uniwersytet ludowy w Szycach pod Krakowem, następnie do 1928 pracował jako instruktor teatralny w województwie nowogródzkim. W 1928-30, odbywając służbę wojskową, prowadził teatr żołnierski w Lidzie. W 1930 mieszkał w Warszawie i pod kierownictwem Jadwigi Turowicz przygotowywał się do zawodu aktorskiego. W sezonie 1932/33 występował w Warszawie w epizodycznej roli Kadeta "Cyrano de Bergerac" na scenie Tearu Polskiego, w 1933 w Teatrze Domu Żołnierza, następnie współpracował z filmem. Brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej utrzymywał się z handlu, prowadził też laboratorium filmowe. Od marca 1945 mieszkał w Łodzi i do 1950 pracował jako kierownik zdjęć w Wytwórni Filmów Oświatowych.
Pomiędzy 1955 a 1965 zagrał w kilku filmach: "Zaczarowany rower" w reżyserii Silika Sternfelda (1955), "Zimowy zmierzch" w reżyserii Stanisława Lenartowicza (1956) czy "Głos ma prokurator" w reżyserii Włodzimierza Haupe (1965).
Od 1950 był aktorem scen łódzkich, początkowo Wojskowego Ludowego Teatru Objazdowego, potem Teatru Ziemi Łódzkiej (1952-54) - jako tzw. pomoc artystyczna. W 1954-58 był zaangażowany w Teatrze Powszechnym. Eksternistyczny egzamin aktorski zdał w Krakowie 28 września 1955. Grał m.in. Naczelnika straży w"Złotym kluczyku"), Kapitana w "Huzarach", Pantę w "Pani ministrowej", Strażnika w "Antygonie" Jeana Anouilha i Sarkastyka w "Pigmalionie" Bernarda Shawa (1957).
Opracował: RK
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego
Był synem Jana Kubickiego i Katarzyny z domu Gawin, mężem Heleny Górskiej. Po ukończeniu gimnazjum, w 1925 uczęszczał na kurs instruktorów teatrów amatorskich prowadzony przez uniwersytet ludowy w Szycach pod Krakowem, następnie do 1928 pracował jako instruktor teatralny w województwie nowogródzkim. W 1928-30, odbywając służbę wojskową, prowadził teatr żołnierski w Lidzie. W 1930 mieszkał w Warszawie i pod kierownictwem Jadwigi Turowicz przygotowywał się do zawodu aktorskiego. W sezonie 1932/33 występował w Warszawie w epizodycznej roli Kadeta "Cyrano de Bergerac" na scenie Tearu Polskiego, w 1933 w Teatrze Domu Żołnierza, następnie współpracował z filmem. Brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej utrzymywał się z handlu, prowadził też laboratorium filmowe. Od marca 1945 mieszkał w Łodzi i do 1950 pracował jako kierownik zdjęć w Wytwórni Filmów Oświatowych.
Pomiędzy 1955 a 1965 zagrał w kilku filmach: "Zaczarowany rower" w reżyserii Silika Sternfelda (1955), "Zimowy zmierzch" w reżyserii Stanisława Lenartowicza (1956) czy "Głos ma prokurator" w reżyserii Włodzimierza Haupe (1965).
Od 1950 był aktorem scen łódzkich, początkowo Wojskowego Ludowego Teatru Objazdowego, potem Teatru Ziemi Łódzkiej (1952-54) - jako tzw. pomoc artystyczna. W 1954-58 był zaangażowany w Teatrze Powszechnym. Eksternistyczny egzamin aktorski zdał w Krakowie 28 września 1955. Grał m.in. Naczelnika straży w"Złotym kluczyku"), Kapitana w "Huzarach", Pantę w "Pani ministrowej", Strażnika w "Antygonie" Jeana Anouilha i Sarkastyka w "Pigmalionie" Bernarda Shawa (1957).
Opracował: RK
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego
