Kazimierz Serocki
Kompozytor i pianista, jeden z twórców festiwalu muzyki współczesnej Warszawska Jesień.
Urodził się 3 marca 1922 w Toruniu. Zmarł 9 stycznia 1981 w Warszawie.
Studiował kompozycję u Kazimierza Sikorskiego i grę na fortepianie u Stanisława Szpinalskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, którą ukończył w 1946. Studia kontynuował w Paryżu, studiując kompozycję u Nadii Boulanger i fortepian u Lazare Lévy. Ukończył je w latach 1947-1948. Pomiędzy 1946-1951 wielokrotnie występował jako pianista koncertowy w kraju i za granicą, jednak przez resztę swojej kariery skupiał się wyłącznie na kompozycji. Twórczość Serockiego koncentruje się w dwóch głównych obszarach: muzyce orkiestrowej i utworach wokalno-instrumentalnych do starannie dobranych polskich tekstów. Głównym pomysłem kompozytorskim było zbadanie barwy dźwięku w muzyce. Jego ostatnia praca - Pianophonie (1979) - wykorzystała możliwości, jakie daje elektroniczne przetwarzanie dźwięku fortepianu na żywo.
Serocki wraz z Tadeuszem Bairdem, był jednym z założycieli, międzynarodowego festiwalu muzyki współczesnej Warszawska Jesień (1956). Także z Tadeuszem Bairdem i Janem Krenzem utworzył grupę kompozytorską Group 49. W latach 1954-55 był wiceprezesem zarządu centralnego Związku Kompozytorów Polskich. Otrzymał szereg nagród polskich i zagranicznych, w tym kilkanaście państwowych. Wśród nich jedna z 1952 roku za muzykę do filmu Młody Chopin. Otrzymał także nagrodę na konkursie UNESCO w 1959 roku za Sinfoniettę oraz nagrodę Ministra Kultury i Sztuk Pięknych w 1963 roku za całokształt twórczości.
Zmarł w wieku 58 lat w Warszawie.
Studiował kompozycję u Kazimierza Sikorskiego i grę na fortepianie u Stanisława Szpinalskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, którą ukończył w 1946. Studia kontynuował w Paryżu, studiując kompozycję u Nadii Boulanger i fortepian u Lazare Lévy. Ukończył je w latach 1947-1948. Pomiędzy 1946-1951 wielokrotnie występował jako pianista koncertowy w kraju i za granicą, jednak przez resztę swojej kariery skupiał się wyłącznie na kompozycji. Twórczość Serockiego koncentruje się w dwóch głównych obszarach: muzyce orkiestrowej i utworach wokalno-instrumentalnych do starannie dobranych polskich tekstów. Głównym pomysłem kompozytorskim było zbadanie barwy dźwięku w muzyce. Jego ostatnia praca - Pianophonie (1979) - wykorzystała możliwości, jakie daje elektroniczne przetwarzanie dźwięku fortepianu na żywo.
Serocki wraz z Tadeuszem Bairdem, był jednym z założycieli, międzynarodowego festiwalu muzyki współczesnej Warszawska Jesień (1956). Także z Tadeuszem Bairdem i Janem Krenzem utworzył grupę kompozytorską Group 49. W latach 1954-55 był wiceprezesem zarządu centralnego Związku Kompozytorów Polskich. Otrzymał szereg nagród polskich i zagranicznych, w tym kilkanaście państwowych. Wśród nich jedna z 1952 roku za muzykę do filmu Młody Chopin. Otrzymał także nagrodę na konkursie UNESCO w 1959 roku za Sinfoniettę oraz nagrodę Ministra Kultury i Sztuk Pięknych w 1963 roku za całokształt twórczości.
Zmarł w wieku 58 lat w Warszawie.
