Ludwik Panczykowski
Aktor.
Urodził się 4 sierpnia 1804 w Starym Sączu, Zmarł 13 sierpnia 1871 w Warszawie.
Uczył się w Starym Sączu, Krakowie i Nowym Sączu, gdzie doszedł w gimnazjum do syntaksy, tzn. IV klasy. W marcu 1824 wstąpił do Szkoły Dramatycznej, gdzie był uczniem Bonawentury Kudlicza. Od 1 sierpnia 1825 pracował w Teatrze Narodowym jako chórzysta; występował także niekiedy w baletach, m.in. roli Bąka w "Weselu w Ojcowie". 11 lutego 1827, podczas maskarady, grał w zastępstwie chorego kolegi rolę Polkwicera "Nasze przebiegi". Oficjalnie debiutował 13 lutego 1827 w roli Fritzhana "Człowiek z Czarnego Lasu". Zaangażowany do zespołu dramatu, pracował odtąd stale w teatrach warszawskich, rzadko opuszczając stolicę. W 1836 odbył jedyną podróż zagraniczną, do Wiednia. Panczykowski był niezmiernie ceniony przez kolegów jako aktor twórczy, skutecznie przełamujący skostniałą tradycję. Na jego jubileuszu - wypadek wyjątkowy - przemówienie wygłosił Alojzy Żółkowski, który ofiarował mu w imieniu zespołu pierścień z brylantami. Jego wpływ na rozwój aktorstwa polskiego był znaczny i trwały. W niektórych kreacjach tworzył wzory długo utrzymujące się potem na scenie warszawskiej, np. jako Brzydkiewicz ("Żydzi").
Wedle Kotarbińskiego był pierwszym w teatrach warszawskich "zwiastunem realizmu" i przyczynił się do późniejszego zwycięstwa tego kierunku.
Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.
Uczył się w Starym Sączu, Krakowie i Nowym Sączu, gdzie doszedł w gimnazjum do syntaksy, tzn. IV klasy. W marcu 1824 wstąpił do Szkoły Dramatycznej, gdzie był uczniem Bonawentury Kudlicza. Od 1 sierpnia 1825 pracował w Teatrze Narodowym jako chórzysta; występował także niekiedy w baletach, m.in. roli Bąka w "Weselu w Ojcowie". 11 lutego 1827, podczas maskarady, grał w zastępstwie chorego kolegi rolę Polkwicera "Nasze przebiegi". Oficjalnie debiutował 13 lutego 1827 w roli Fritzhana "Człowiek z Czarnego Lasu". Zaangażowany do zespołu dramatu, pracował odtąd stale w teatrach warszawskich, rzadko opuszczając stolicę. W 1836 odbył jedyną podróż zagraniczną, do Wiednia. Panczykowski był niezmiernie ceniony przez kolegów jako aktor twórczy, skutecznie przełamujący skostniałą tradycję. Na jego jubileuszu - wypadek wyjątkowy - przemówienie wygłosił Alojzy Żółkowski, który ofiarował mu w imieniu zespołu pierścień z brylantami. Jego wpływ na rozwój aktorstwa polskiego był znaczny i trwały. W niektórych kreacjach tworzył wzory długo utrzymujące się potem na scenie warszawskiej, np. jako Brzydkiewicz ("Żydzi").
Wedle Kotarbińskiego był pierwszym w teatrach warszawskich "zwiastunem realizmu" i przyczynił się do późniejszego zwycięstwa tego kierunku.
Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.
