Marcin Bay-Rydzewski
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 12 listopada 1877 w Grodzisku. Zmarł 6 września 1952 w Warszawie>
Debiutował być może ok. 1902.
12 września 1908 wystąpił jako Albert Thommerel w spektaklu ”Dwadzieścia dni kozy” Maurice’a Hennequina i Pierre’a Vebera w reż. Maksymiliana Węgrzyna w Teatrze Miejskim w Krakowie oraz takie role jak: Bajkow ("Dziady"), Dromio z Efezu ("Komedia omyłek"), Wielki Inkwizytor ("Don Carlos").
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Wzięty do niewoli rosyjskiej przez trzy lata przebywał w obozie jenieckim. Po ucieczce z niewoli dostał się do Kijowa, gdzie w 1918 został zaangażowany do Teatru Polskiego.
Po powrocie do kraju występował w sezonie 1918/19 w Teatrze Miejskim w Łodzi i tu ożenił się z aktorką Jadwigą Wacińską. W 1919-21 należał do zespołu Teatru Miejskiego we Lwowie, potem przeniósł się do Warszawy i występował w Teatrze Rozmaitości (1921/22), Teatrze Komedia (1922/23), Teatrze im. Fredry (1923/ 1924). Następnie występował 1927-31 w Teatrze Miejskich, najczęściej w Teatrze Letnim i Teatrze Narodowym, w sez. 1933/34 w Teatrze Nowa Komedia, 1935/36 w teatrze Ateneum, w 1936-39 w Teatrze Malickiej.
Po II Wojnie Światowej występował w 1945-48 w Miejskich Teatrach Dramatycznych w Warszawie, w sezonie 1949/50 w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie, potem w Toruniu.
Występował także w filmach: „Pan Twardowski” w reż. Henryka Szaro (1936), „Ostatnia brygada” w reż. Michał Waszyński (1938), „Kościuszko pod Racławicami” w reż. Michała Waszyńskiego (1938).
Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.
Debiutował być może ok. 1902.
12 września 1908 wystąpił jako Albert Thommerel w spektaklu ”Dwadzieścia dni kozy” Maurice’a Hennequina i Pierre’a Vebera w reż. Maksymiliana Węgrzyna w Teatrze Miejskim w Krakowie oraz takie role jak: Bajkow ("Dziady"), Dromio z Efezu ("Komedia omyłek"), Wielki Inkwizytor ("Don Carlos").
W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Wzięty do niewoli rosyjskiej przez trzy lata przebywał w obozie jenieckim. Po ucieczce z niewoli dostał się do Kijowa, gdzie w 1918 został zaangażowany do Teatru Polskiego.
Po powrocie do kraju występował w sezonie 1918/19 w Teatrze Miejskim w Łodzi i tu ożenił się z aktorką Jadwigą Wacińską. W 1919-21 należał do zespołu Teatru Miejskiego we Lwowie, potem przeniósł się do Warszawy i występował w Teatrze Rozmaitości (1921/22), Teatrze Komedia (1922/23), Teatrze im. Fredry (1923/ 1924). Następnie występował 1927-31 w Teatrze Miejskich, najczęściej w Teatrze Letnim i Teatrze Narodowym, w sez. 1933/34 w Teatrze Nowa Komedia, 1935/36 w teatrze Ateneum, w 1936-39 w Teatrze Malickiej.
Po II Wojnie Światowej występował w 1945-48 w Miejskich Teatrach Dramatycznych w Warszawie, w sezonie 1949/50 w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie, potem w Toruniu.
Występował także w filmach: „Pan Twardowski” w reż. Henryka Szaro (1936), „Ostatnia brygada” w reż. Michał Waszyński (1938), „Kościuszko pod Racławicami” w reż. Michała Waszyńskiego (1938).
Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.
