Maria Brydzińska
Tancerka, aktorka teatralna i filmowa.
Urodziła się 2 sierpnia 1897 w Warszawie, Zmarła 26 lutego 1990 w Lailly-en-Val k/Paryża.
Kształciła się w Szkole Baletowej Teatrów Warszawskich (w klasie Jana Walczaka). Równocześnie pobierała prywatne lekcje aktorskie. Od 1907 roku pojawiała się na deskach teatrów rewiowych Warszawy. Od 1923 występowała w Teatrze Polskim i Teatrze Małym gdzie wystąpiła m. in. w sztuce Oscara Wilde „Brat marnotrawny” (Cecylia Cardew) w reżyserii Juliusza Osterwy (premiera 28 lutego 1919). W późniejszym okresie także w Teatrze Letnim w „Bitwie pod Waterloo” (Militta Marco) Melchiora (Menyherta) Lengyela (premiera 18 grudnia 1925), w Teatrze Komedia i w Teatrze Narodowym m. in. „Spadkobierca” (Wikta) Adama Grzymały-Siedleckiego w reżyserii Antoniego Bednarczyka (premiera 12 maja 1925) i „Burza” (Ariel) Williama Szekspira w reżyserii Stefana Jaracza (premiera 18 czerwca 1926).
W tym czasie pojawiała się także w kilku filmach fabularnych: „Sezonowa miłość” (Rena) 1918 w reżyserii Marii Morozowicz-Szczepkowskiej, „Krysta” (Anielka) 1918 w reżyserii Aleksandra Hertza i Danny Kadena, „Uroda życia” (Tatiana) 1921w reżyserii Williama Wauera i Eugeniusza Modzelewskiego oraz „Niewolnica miłości” 1923 w reżyserii Jana Kucharskiego, Stanisława Szebego i Adama Zagórskiego.
W 1927 roku poślubiła hrabiego Maurycego Potockiego i zrezygnowała z pracy aktorskiej. Sporadycznie dawała czasem występy gościnne w czołowych teatrach Polski. Podczas okupacji nie występowała. Po upadku Powstania Warszawskiego znalazła się w Krakowie. W 1947 r. wyjechała do Anglii, a po śmierci męża do Francji.
Pochowana na cmentarzu Brompton w Londynie.
Opracował Ryszard Klimczak
Źródła: Maśnicki J., Stepan K.: "Pleograf. 1996, FilmPolski, E-teatr
Kształciła się w Szkole Baletowej Teatrów Warszawskich (w klasie Jana Walczaka). Równocześnie pobierała prywatne lekcje aktorskie. Od 1907 roku pojawiała się na deskach teatrów rewiowych Warszawy. Od 1923 występowała w Teatrze Polskim i Teatrze Małym gdzie wystąpiła m. in. w sztuce Oscara Wilde „Brat marnotrawny” (Cecylia Cardew) w reżyserii Juliusza Osterwy (premiera 28 lutego 1919). W późniejszym okresie także w Teatrze Letnim w „Bitwie pod Waterloo” (Militta Marco) Melchiora (Menyherta) Lengyela (premiera 18 grudnia 1925), w Teatrze Komedia i w Teatrze Narodowym m. in. „Spadkobierca” (Wikta) Adama Grzymały-Siedleckiego w reżyserii Antoniego Bednarczyka (premiera 12 maja 1925) i „Burza” (Ariel) Williama Szekspira w reżyserii Stefana Jaracza (premiera 18 czerwca 1926).
W tym czasie pojawiała się także w kilku filmach fabularnych: „Sezonowa miłość” (Rena) 1918 w reżyserii Marii Morozowicz-Szczepkowskiej, „Krysta” (Anielka) 1918 w reżyserii Aleksandra Hertza i Danny Kadena, „Uroda życia” (Tatiana) 1921w reżyserii Williama Wauera i Eugeniusza Modzelewskiego oraz „Niewolnica miłości” 1923 w reżyserii Jana Kucharskiego, Stanisława Szebego i Adama Zagórskiego.
W 1927 roku poślubiła hrabiego Maurycego Potockiego i zrezygnowała z pracy aktorskiej. Sporadycznie dawała czasem występy gościnne w czołowych teatrach Polski. Podczas okupacji nie występowała. Po upadku Powstania Warszawskiego znalazła się w Krakowie. W 1947 r. wyjechała do Anglii, a po śmierci męża do Francji.
Pochowana na cmentarzu Brompton w Londynie.
Opracował Ryszard Klimczak
Źródła: Maśnicki J., Stepan K.: "Pleograf. 1996, FilmPolski, E-teatr
