Mieczysław Myszkiewicz
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 10 września 1892 w w Ziewaniczkach pow. Brzeziny, zmarł 26 marca 1943 w Warszawie.
W 1912 ukończył Szkołę Aplikacyjną Warszawskich Teatrów Rządowych, uzyskał pierwszą nagrodę i zaraz został zaangażowany do Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie debiutował 5 września 1912 rolą Lorda Cowley’a w spektaklu Edmonda Rostanda „Orlę” w reżyserii Ludwika Wostrowskiego. Po debiucie pisano o nim: „ładne warunki sceniczne, dobra wymowa, i ekspresja dramatyczna wróżą młodemu artyście dobrą przyszłość”.
Występował także w Teatrach Miejskich i w zespole koncernu Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej, którego dyrektorem był Arnold Szyfman. W warszawskich teatrach pracował do 1939. Przede wszystkim w Teatrze Rozmaitości, a od 1924 w Teatrze Narodowym. Występował także w innych teatrach warszawskich: Teatr Letni, Teatr Reduta (1919-1921) i Teatr Polski (1936-1939). W 1921 brał udział w objeździe aktorów warszawskich po prowincji. Mimo obiecującego początku nie zajął jednak wybitnej pozycji w zespole, choć wg krytyka Jana Lorentowicza był to aktor, który „umie stworzyć figurę charakterystyczną z pierwszorzędnym poczuciem prawdy, a jednak utrzymaną doskonale w mierze”.
W 1931 otrzymał emeryturę ale nadal kontynuował działalność aktorską.
Grał między innymi takie role jak: Celestyn „Diabeł i karczmarka”, Kanty „Pomsta”, Elektrotechnik „Papierowy kochanek”, Pustak „Fircyk w zalotach”, Natan „Sędziowie”, Dominik „Lampka oliwna”, Jakub „Adwokat i róże”, Ciepiel „Przeprowadzka”, Kozłowski „Uśmiech losu”. Zatrudniany przez wybitnych reżyserów: Jan Kreczmar, Ludwik Solski. Arnold Szyfman, Juliusz Osterwa, Stefan Jaracz, Teofil Trzciński czy Aleksander Zelwerowicz.
Występował także w filmach m. in. „Krzyk nocy” (1922), „Fredek uszczęśliwia świat” (1936), „Dziewczyna szuka miłości” (1938), „O czym się nie mówi” (1939).
Ryszard Klimczak
Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, Filmpolski, Instytut Teatralny
W 1912 ukończył Szkołę Aplikacyjną Warszawskich Teatrów Rządowych, uzyskał pierwszą nagrodę i zaraz został zaangażowany do Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie debiutował 5 września 1912 rolą Lorda Cowley’a w spektaklu Edmonda Rostanda „Orlę” w reżyserii Ludwika Wostrowskiego. Po debiucie pisano o nim: „ładne warunki sceniczne, dobra wymowa, i ekspresja dramatyczna wróżą młodemu artyście dobrą przyszłość”.
Występował także w Teatrach Miejskich i w zespole koncernu Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej, którego dyrektorem był Arnold Szyfman. W warszawskich teatrach pracował do 1939. Przede wszystkim w Teatrze Rozmaitości, a od 1924 w Teatrze Narodowym. Występował także w innych teatrach warszawskich: Teatr Letni, Teatr Reduta (1919-1921) i Teatr Polski (1936-1939). W 1921 brał udział w objeździe aktorów warszawskich po prowincji. Mimo obiecującego początku nie zajął jednak wybitnej pozycji w zespole, choć wg krytyka Jana Lorentowicza był to aktor, który „umie stworzyć figurę charakterystyczną z pierwszorzędnym poczuciem prawdy, a jednak utrzymaną doskonale w mierze”.
W 1931 otrzymał emeryturę ale nadal kontynuował działalność aktorską.
Grał między innymi takie role jak: Celestyn „Diabeł i karczmarka”, Kanty „Pomsta”, Elektrotechnik „Papierowy kochanek”, Pustak „Fircyk w zalotach”, Natan „Sędziowie”, Dominik „Lampka oliwna”, Jakub „Adwokat i róże”, Ciepiel „Przeprowadzka”, Kozłowski „Uśmiech losu”. Zatrudniany przez wybitnych reżyserów: Jan Kreczmar, Ludwik Solski. Arnold Szyfman, Juliusz Osterwa, Stefan Jaracz, Teofil Trzciński czy Aleksander Zelwerowicz.
Występował także w filmach m. in. „Krzyk nocy” (1922), „Fredek uszczęśliwia świat” (1936), „Dziewczyna szuka miłości” (1938), „O czym się nie mówi” (1939).
Ryszard Klimczak
Źródła: Słownik biograficzny teatru polskiego, Filmpolski, Instytut Teatralny
