Stanisław Sielański
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 8 sierpnia 1899 w Łodzi. Zmarł 28 kwietnia 1955 w Nowym Jorku.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim i Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Początkowo występował w rodzinnej Łodzi, a następnie przeniósł się do Warszawy. Występował przede wszystkim w kabaretach, teatrach rewiowych i muzycznych (m.in. "Stańczyk", "Olimpia", "Morskie Oko" w latach 1928–1933, Cyrulik Warszawski), sporadycznie w rolach dramatycznych.
Największą popularność przyniosły mu role filmowe, choć zawsze pozostawał w cieniu wielkich amantów choćby Żabczyńskiego czy Bodo. Grywał w komediach, przeważnie służących, szoferów, ekspedientów itp. Zawsze był typem trochę fajtłapowatego warszawskiego cwaniaka o złotym sercu. To właśnie głównie z jego udziałem w filmach pojawiały się gagi, dowcipy i żarty.
W czasie wojny ewakuował się do Rumunii, a stamtąd w 1940 r. do Francji. W 1941 wyemigrował do Nowego Jorku i tam występował w Polskim Teatrze Artystów oraz w kabaretach. Po wojnie nie wrócił już do kraju. 28 maja 1951 roku złożył w sądzie wniosek o naturalizację[4]. Zmarł 4 lata później.
W 1994 nakręcono o nim film dokumentalny: Mistrz drugiego planu. Stanisław Sielański w reżyserii Tadeusza Pawłowicza i Zbigniewa Wawra.
Oprac. Edyta Kosik
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim i Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Początkowo występował w rodzinnej Łodzi, a następnie przeniósł się do Warszawy. Występował przede wszystkim w kabaretach, teatrach rewiowych i muzycznych (m.in. "Stańczyk", "Olimpia", "Morskie Oko" w latach 1928–1933, Cyrulik Warszawski), sporadycznie w rolach dramatycznych.
Największą popularność przyniosły mu role filmowe, choć zawsze pozostawał w cieniu wielkich amantów choćby Żabczyńskiego czy Bodo. Grywał w komediach, przeważnie służących, szoferów, ekspedientów itp. Zawsze był typem trochę fajtłapowatego warszawskiego cwaniaka o złotym sercu. To właśnie głównie z jego udziałem w filmach pojawiały się gagi, dowcipy i żarty.
W czasie wojny ewakuował się do Rumunii, a stamtąd w 1940 r. do Francji. W 1941 wyemigrował do Nowego Jorku i tam występował w Polskim Teatrze Artystów oraz w kabaretach. Po wojnie nie wrócił już do kraju. 28 maja 1951 roku złożył w sądzie wniosek o naturalizację[4]. Zmarł 4 lata później.
W 1994 nakręcono o nim film dokumentalny: Mistrz drugiego planu. Stanisław Sielański w reżyserii Tadeusza Pawłowicza i Zbigniewa Wawra.
Oprac. Edyta Kosik
