Władysław Cichoracki

Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 3 sierpnia 1899 w Starogardzie. Zmarł 10 lutego 1967 w Bydgoszczy.
Władysław Franciszek Cichoracki, pseudonim Wołodia Tichonow. Był synem Franciszka Cichorackiego i Wilhelminy z Maczyńskich, mężem aktorki i tancerki Stefanii Cichorackiej. Uczył się w szkole niemieckiej w Starogardzie, a od 1915 w szkole handlowej w Berlinie. Od 1917 występował w berlińskiej Metropol-Operette, początkowo jako statysta, potem chórzysta; równocześnie uczył się w szkole baletowej oraz statystował w niemych filmach niemieckich. W 1919 przyjechał do Polski i zamieszkał w Starogardzie. W 1923 zaangażował się do teatru w Inowrocławiu. Od 1924 do 1927 występował jako aktor w zespołach prowadzonych przez Jana Otrembskiego na scenach Grudziądza, Inowrocławia i Leszna a także w objazdach; grał wówczas m.in. takie role, jak: Kusy ("Zaczarowane koło"), Kisz ("Czardaszka"), Ekonom ("W noc lipcową"). W 1927-31 występował jako tancerz w ros. zespole im. Andrejewa; używał wtedy pseudonimu Wołodia Tichonow. W 1931 występował krótko w żydowskim Teatrze im. Kamińskiego w Warszawie. W 1932-36 występował wraz z żoną w duecie tanecznym w objazdach w wielu miastach, m.in. w Warszawie, Lwowie, Katowicach, Krakowie, Poznaniu, Łodzi; w 1937 wyjechali na występy na Węgry, do Jugosławii, Rumunii, Grecji i Egiptu. Okres II wojny światowej spędził w kraju; trudnił się handlem; do 1943 był też impresariem biura artystów w Warszawie. W 1945 wstąpił do I Dywizji Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki; należał wtedy do zespołu teatru frontowego. Po demobilizacji zaangażował się w sezonie 1945/46 do Teatru Dramatycznego Marynarki Wojennej w Gdyni (opracowywał choreografię przedstawień muzycznych). W sezonach 1946/47 i 1947/48 występował na scenie Teatru Polskiego (następnie Miejskiego) w Bydgoszczy, w sezonie 1948/49 w Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu, od 1949 w połączonych Teatrach Ziemi Pomorskiej na scenach Bydgoszczy i Torunia, od 1961 znowu w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. W 1950 zdał w Poznaniu eksternistyczny egzamin aktorski i uzyskał uprawnienia aktora zawodowego. Od września 1966 przeszedł na emeryturę.
Po II wojnie światowej utrwaliły się w pamięci widzów przede wszystkim jego role komediowe, bowiem "komediowy, a bardziej jeszcze farsowy typ talentu Cichorackiego zjednywał mu na ogół sympatię wszędzie tam, gdzie się tylko pojawił" ("Pomorze"). Należały do nich m.in.: Autolikus ("Opowieść zimowa"), Dyndalski ("Zemsta"), Karp ("Las"), Argan ("Chory z urojenia"), Lubin ("Grzegorz Dyndała"), Belzebub ("Igraszki z diabłem"), Wygodnicki ("Klub kawalerów"), Grumio ("Poskromienie złośnicy") oraz Merriman ("Brat marnotrawny"). Przez wiele lat prowadził w zakładach pracy ogniska baletowe i pracował z aktorami-amatorami.
W 1956 wystąpił w filmie „Ziemia” w reżyserii Jerzego Zarzyckiego (Suberlak).

Opracował Ryszard Klimczak
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...