Włodzisław Ziembiński
Aktor filmowy, teatralny, telewizyjny, reżyser teatralny.
Urodził się 11 lutego 1892 w Korytowie. Zmarł 15 września 1966 w Poznaniu.
Po uzyskaniu matury w gimnazjum w Rzeszowie studiował w krakowskiej Akademii Handlowej oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia na UJ przerwał. Następnie był słuchaczem warsz. Szkoły Aplikacyjnej, którą ukończył w 1912.
Według Andrzeja Sikorskiego debiutował w 1912 w Lublinie. Jednak debiutem udokumentowanym jest data 28 czerwca 1913, kiedy zagrał w Teatrze Polskim w Warszawie rolę Ateńczyka w spektaklu „Gromiwoja" Arystofanesa w reż. Aleksandra Zelwerowicza. Zagrał tam w kilku interesujących spektaklach m. in. w „Kajus Cezar Kaligula" Karola Huberta Rostworowskiego (Paulus Arruntius) w reż. Ludwika Solskiego (11 grudnia 1917), „Judasz z Kariothu" Karola Huberta Rostworowskiego (Filip) w reż. Ludwika Solskiego (12 marca 1918), „Wielki Don Juan" Freda i Fanny Hattonów (Faruald) w reż. Karola Borowskiego (15 maja 1923) czy „Beverley" Georgesa Berra i Louisa Verneuila (Harry Maitland) w reż. Aleksandra Zelwerowicza (21 lipca 1923). W latach 1928 – 1932 wystąpił w Teatrze Miejskim w Łodzi, W Teatrze Ateneum w Warszawie i w Teatrze Miejskim Kameralnym w Częstochowie.
Jako reżyser wystawił w dwudziestoleciu międzywojennym m.in. "Dardamelle", "Codziennie o piątej"; po wojnie zaś "Marię Stuart" J. Słowackiego, "Żeglarza", "Głupiego Jakuba", "Krotofilę o mistrzu Pathelin", "Skąpca", "Dom Bernardy Alba", "Pierwszy dzień wolności", "Skandal w Hellbergu".
Był synem ziemianina, Izydora Zygmunta Ziembińskiego i Marii z Wątróbskich. Mężem Pelagii Relewicz-Ziembińskiej z domu Dopierała. Ślub 26 czerwca 1920 w Krakowie. Również w Poznaniu, 12 sierpnia 1972 zmarła jego żona. Oboje są pochowani na cmentarzu Junikowskim. Mieli syna Juliana.
Po uzyskaniu matury w gimnazjum w Rzeszowie studiował w krakowskiej Akademii Handlowej oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia na UJ przerwał. Następnie był słuchaczem warsz. Szkoły Aplikacyjnej, którą ukończył w 1912.
Według Andrzeja Sikorskiego debiutował w 1912 w Lublinie. Jednak debiutem udokumentowanym jest data 28 czerwca 1913, kiedy zagrał w Teatrze Polskim w Warszawie rolę Ateńczyka w spektaklu „Gromiwoja" Arystofanesa w reż. Aleksandra Zelwerowicza. Zagrał tam w kilku interesujących spektaklach m. in. w „Kajus Cezar Kaligula" Karola Huberta Rostworowskiego (Paulus Arruntius) w reż. Ludwika Solskiego (11 grudnia 1917), „Judasz z Kariothu" Karola Huberta Rostworowskiego (Filip) w reż. Ludwika Solskiego (12 marca 1918), „Wielki Don Juan" Freda i Fanny Hattonów (Faruald) w reż. Karola Borowskiego (15 maja 1923) czy „Beverley" Georgesa Berra i Louisa Verneuila (Harry Maitland) w reż. Aleksandra Zelwerowicza (21 lipca 1923). W latach 1928 – 1932 wystąpił w Teatrze Miejskim w Łodzi, W Teatrze Ateneum w Warszawie i w Teatrze Miejskim Kameralnym w Częstochowie.
Jako reżyser wystawił w dwudziestoleciu międzywojennym m.in. "Dardamelle", "Codziennie o piątej"; po wojnie zaś "Marię Stuart" J. Słowackiego, "Żeglarza", "Głupiego Jakuba", "Krotofilę o mistrzu Pathelin", "Skąpca", "Dom Bernardy Alba", "Pierwszy dzień wolności", "Skandal w Hellbergu".
Był synem ziemianina, Izydora Zygmunta Ziembińskiego i Marii z Wątróbskich. Mężem Pelagii Relewicz-Ziembińskiej z domu Dopierała. Ślub 26 czerwca 1920 w Krakowie. Również w Poznaniu, 12 sierpnia 1972 zmarła jego żona. Oboje są pochowani na cmentarzu Junikowskim. Mieli syna Juliana.
