Urodziła się 19 lutego 1928 w Parafianowie (Wileńszczyzna). Zmarła 30 stycznia 2019 w Dzierżążnie na Kaszubach.
Córka Józefa i Marii z domu Kimstacz. W 1946 cała rodzina w ramach repatriacji przeniosła się do Ełku, gdzie Zofia uczęszczała do szkoły muzycznej.
Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie (PWSM Akademia Muzyczna). W 1957 roku uzyskała dyplom na Wydziale Pedagogiki Muzycznej i Dyrygentury Zespołami Wokalno-Instrumentalnymi, a w 1958 dyplom na Wydziale Wokalnym w klasie śpiewu u Barbary Iglikowskiej.
Po ukończeniu studiów związała się zawodowo jako nauczyciel śpiewu solowego z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną w Sopocie (obecnie Akademia Muzyczna im.S. Moniuszki w Gdańsku). W 1955 zdobyła I nagrodę na III Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym im. S. Moniuszki w Warszawie, a w 1959 I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w s'Hertogenbosch w Holandii.
Występowała w większości krajów Europy, w USA i krajach Azji, wykonując repertuar pieśniarski, oratoryjno-kantatowy i wokalno-symfoniczny.
W ramach stypendium rządu włoskiego w latach 1960-1961 ukończyła mistrzowski kurs interpretacji muzycznej w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie pod kierunkiem G. Favaretto i R. Maragliano-Mori, gdzie opanowała sztukę włoskiego bel canto. Wielokrotnie spotykała się z Adą Sari, by utrwalić zdobyte umiejętności podczas lekcji prywatnych.
Była jedną z pierwszych wykonawczyń wokalnej twórczości Karola Szymanowskiego. W 1962 odwiedziła z recitalami Czechosłowację, europejską i azjatycką część Związku Radzieckiegooraz na przestrzeni kolejnych siedmiu lat dziesięciokrotnie Holandię.
Nagrania radiowe liryki wokalnej oraz archiwalne nagrania z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach i Orkiestrą Polskiego Radia w Krakowie spopularyzowały jej nazwisko i ugruntowały pozycję czołowej polskiej pieśniarki.
W okresie swojej działalności artystycznej wzięła udział w blisko 1300 koncertach symfonicznych, oratoryjnych (głównie pod dyrekcją prof. Stefana Stuligrosza i z towarzyszeniem jego chóru - „Poznańskie Słowiki”), kameralnych i recitalach z towarzyszeniem fortepianu, organów, harfy, zespołów kameralnych. Często występowała wraz ze swoją córką - Ewą Pobłocką. W swoim dorobku dokonała 130 nagrań w Polskim Radio i TV: polskiej, włoskiej, holenderskiej, duńskiej, byłego ZSRR. W tym czasie stale pracowała w PWSM w Gdańsku (obecnie Akademia Muzyczna), łącząc pracę artystyczną z pedagogiczną.
W latach 1969-1975 podjęła pracę pedagogiczną w zakresie nauczania śpiewu solowego w Studio Wokalno - Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni.
W 1975 przeszła na wcześniejszą emeryturę, by jeszcze intensywniej oddać się swej karierze artystycznej.
W 1980 podjęła pracę w pełnym wymiarze godzin w Akademii Muzycznej w Gdańsku na stanowisku docenta kontraktowego. W latach 1984-1987 została wybrana dziekanem Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku. W latach 1987-1990 ponownie została dziekanem na II kadencję. W latach 1985-1996 pełniła równolegle funkcję Kierownika Katedry Wokalistyki.
Ostatecznie zakończyła swą działalność pedagogiczną w 2005.
Zmarła 30 stycznia 2019 w Dzierżążnie na Kaszubach. Pochowana na cmentarzu w Oliwie.